Internationaal scheidsrechter Hélène Geldof: ‘Ik ben door het fluiten als mens gegroeid’

Zoals velen begon Geldof met fluiten toen bij de club waar ze zelf volleybalde een beroep op haar werd gedaan. “De club had scheidsrechters nodig en dan steek je je vinger op. Zo gaat dat in de meeste gevallen. Pas toen ik als speler niet heel veel verder kwam, nam ik mezelf voor om te kijken of ik in het fluiten verder zou kunnen komen. Niet met een einddoel, maar stap voor stap.”

Waardering
Rond 2009 promoveerde Geldof als scheidsrechter naar de eredivisie, in 2011 deed ze de internationale cursus en bij het laatste EK voor dames in Italië beleefde ze een van haar hoogtepunten als scheidsrechter. Daar was alles tot in de puntjes geregeld, werden wedstrijden nabesproken met begeleiders en werd er goed voor de scheidsrechters gezorgd. Bij recreantenwedstrijden in kleine dorpszaaltjes ligt die standaard natuurlijk een stukje lager. “Bij een aantal clubs is de ontvangst wel prettig geregeld en elders zou dat nog wel iets beter kunnen. Het is fijn wanneer je het gevoel krijgt dat je komst wordt gewaardeerd.”

Plezier
Of ze nu in een klein halletje fluit of voor duizenden toeschouwers met televisiecamera’s op haar gericht, sommige dingen blijven niettemin hetzelfde. “Ik ben sowieso gek van het spelletje. Voor mij is dat een voorwaarde, maar dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn. Op elk niveau wil je dat de wedstrijd goed verloopt en dat met plezier het spel wordt gespeeld. Daar kan ik van genieten.” Uiteraard zijn er ook andere factoren die bepalen of Geldof met een tevreden gevoel een wedstrijd afsluit. “Natuurlijk wil je zelf zo min mogelijk fouten maken want dat draagt ook voor iedereen bij aan het plezier.”

Inleven
Naast dat een aantal regels heel duidelijk zijn, moet een scheidsrechter zich ook goed kunnen inleven in situaties. “Er zijn zeker wel ook grijze gebieden, bijvoorbeeld als het gaat om techniekbeoordeling. Dan is het wel handig als je daar ook een beetje gevoel voor hebt. Daarom speel ik zelf ook nog. Maar ook dat hoeft niet voor iedereen te gelden. Het begint eigenlijk met dat elke speler blij moet zijn dat er iemand is die de wedstrijd wil fluiten. Als je die houding hebt, dan is dat al een goede basis voor een plezierige wedstrijd.”

Begrip
Van de scheidsrechter wordt verwacht dat ze een wedstrijd kunnen ‘lezen’. Geldof zal niet altijd op haar strepen staan. Dat is afhankelijk van het moment en de situatie. “Wanneer de hele wedstrijd niets is gebeurd en er is één emotionele reactie op een mogelijk verkeerde beslissing, dan kijk ik meestal eerst wel of dat gedrag daarna aanhoudt voordat ik heel streng ingrijp. Ik snap dat het aan het einde van een set spannender is. Ik zeg niet dat ik dan meer toelaat, maar heb wel begrip voor een eenmalige reactie.”

Respect
In volleybal is het respect voor de arbitrage doorgaans wel aanwezig, zegt Geldof. “Ook zeker naar de tegenstander toe. Het helpt wellicht dat er een net tussen zit, er is geen fysiek contact. Ik heb zelf enorm veel respect voor scheidsrechters in sporten als basketbal en handbal, waar iedereen door elkaar heenloopt. Dan heb je als scheidsrechter ook met andere zaken te maken.” Geldof: “Bij volleyballers is het acceptatievermogen groot. Het algemene opleidingsniveau ligt redelijk hoog. Aan de andere kant zijn ze daardoor ook wat mondiger. Daar moet je als scheidsrechter op voorbereid zijn. Kijk je naar het allerhoogste niveau, dan heeft het Challenge-systeem dat teams zelf kunnen inzetten, ook wel voor meer rust gezorgd.”

Autoriteit
Dat de eerste scheidsrechter hoog op de stoel staat, straalt een bepaalde autoriteit uit, denkt Geldof. “Misschien dwingt het wel iets meer respect af. Dat helpt wellicht ook een beginnende scheidsrechter. Maar de rol van de tweede scheidsrechter, die op de vloer staat, vind ik juist ook heel leuk. Omdat je dan wat directer in contact staat met spelers en coaches en dingen makkelijker kan managen. Op die plek kun je vaak ook snel wat onbegrip wegnemen door even heel kort een beslissing uit te leggen. Ik moet zeggen dat ik daar, naarmate ik er meer ervaring in kreeg, ook meer de lol ben van gaan inzien.”
Grote verschillen tussen het fluiten van dames en heren, ziet Geldof niet. “Mannen zijn wat directer en zullen het zeker laten blijken als ze het niet me je eens zijn, maar ook vrouwen laten het heus wel blijken wanneer je een fout maakt.”

Persoonlijke groei
Juist de afwisseling maakt het fluiten zo leuk, zegt Geldof. Gevraagd naar hoe zij nieuwe scheidsrechters zou willen overtuigen om er echt voor te gaan, zegt ze: “De samenwerking met je collega-scheidsrechter, maar ook met de tellers en de teams, dat vind ik het leuke aan scheidsrechter zijn. Het is mooi om daar onderdeel van te mogen zijn. En persoonlijk ben ik door het fluiten als mens gegroeid, door alles wat je leert op het veld. Ik ben sterker geworden in het nemen van beslissingen, ook buiten het veld. Dat brengt het mij allemaal.”

Ben jij toe aan een volgende stap in jouw scheidsrechterscarrière? Wij willen jou graag klaarstomen om wedstrijden op hoog niveau te fluiten. Meld jij je aan voor één van onze opleidingen? Bekijk hier alle mogelijkheden.